อัญมณีของหัวใจ : ร้ายก็รัก
เธอ—หญิงสาววัยสิบแปดที่หวนกลับสู่ดินแดนแห่งความทรงจำ พร้อมหัวใจที่ยังจดจำแววตาเย็นชาของเขา
เขา—เจ้าของไร่องุ่นผู้ลึกลับและเยียบเย็น ผู้มีบาดแผลฝังลึกและไม่เคยลืม ‘ความผิด’ ของเธอ
เมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้พวกเขาต้อง ‘แต่งงานในนาม’ ท่ามกลางเปลวไฟแห่งความเข้าใจผิดและความปรารถนาเกินควบคุม...
ใครกันแน่ที่เป็นเชลยของอดีต ใครกันแน่ที่ถูกพันธนาการไว้ด้วย "อัญมณีของหัวใจ"
---
อังเดร—ลูกพี่ลูกน้องของแม่ผู้ล่วงลับ เจ้าของไร่องุ่นผู้งดงามและเยือกเย็น มีอดีตฝังใจเกี่ยวกับอัญมณีตั้งแต่ครั้งเธอยังเป็นเด็กหญิง เขาจำเธอได้ และไม่เคยให้อภัย...
ท่ามกลางไร่องุ่นเก่าแก่ กลิ่นไวน์ หยาดเหงื่อ และแสงแดดที่กระทบผิวดิน พวกเขาต้องอยู่ร่วมกันภายใต้ความสัมพันธ์อันตึงเครียด—ทั้งความเย็นชาที่ซ่อนความปรารถนา ทั้งแรงกดดันจากภายนอกที่ทำให้เขาจำต้อง "บังคับเธอแต่งงาน" เพื่อรักษาไร่องุ่นเอาไว้
แม้ภายนอกคือสามีภรรยาในนาม แต่อารมณ์ ความใกล้ชิด และบาดแผลที่ยังไม่จางกลับพาพวกเขาไปสู่ความสัมพันธ์อันร้อนแรง ดิบเถื่อน และยากจะควบคุม
ภายใต้แสงจันทร์และเงาองุ่นที่เอนตามลม ใครกันแน่ที่ถูกจองจำ
ใครกันแน่ที่เผลอรัก...และใครกันแน่ที่ไม่อาจปล่อยมือ
"#อัญมณีของหัวใจ : ร้ายก็รัก" — นิยายโรแมนซ์อีโรติกสุดเร่าร้อน ละมุนละไม และลึกซึ้ง
ที่จะพาคุณสัมผัสทุกอารมณ์ผ่านปลายนิ้วและกลิ่นไวน์ฝรั่งเศสที่ไม่มีวันจาง
** (อัญมณีของหัวใจ : ร้ายก็รัก นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อเนื่องของ ' #เจ้าหัวใจอัยราช ' แต่สามารถแยกอ่านได้ ไม่จำเป็นต้องอ่านตามลำดับ) **
... และท้ายที่สุดก็ ...
｡.:*･❀ ขอรับประกันความเผ็ดส์ เด็ดส์ แซบส์ซ่าน..อ่านหงายเช่นเคยจ้าาาา ❀.｡.*･
----------------------------------
⍣⍣⍣ ราคาบน Apple อาจจะแตกต่างกันมาก แนะนำให้คุณนักอ่านเลือกโหลดผ่านทาง web 'MEBmarket' ที่นั่นคุณจะได้ราคาที่น่ารักกว่าและสามารถอ่านนิยายผ่าน Application ได้ตามปกติเหมือนเดิมนะคะ ⍣⍣⍣ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกโหลดค่ะ
#นิยาย #ก็แซ่บนะ
#อัญมณีของหัวใจ #นิยายอีโรติกหรูหรา #RomanceEroticR20 #ไฟรักต้องห้าม #นิยายรักในแคว้นลัวร์ #LuxuryRomance 🍷✨
อัญมณีของหัวใจ : ร้ายก็รัก
โดยก็ แซ่บนะ
บทที่ 1: บาดแผลจากอดีตที่ฝังใจ
แสงแดดยามเช้าทาบทาผ่านม่านโปร่งบาง อาบไล้แก้มนวลของหญิงสาวที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนประกายแชมเปญทอดมองทิวทัศน์ที่เคลื่อนผ่านอย่างเชื่องช้าของขบวนรถไฟที่พุ่งทะยานผ่านชนบทของฝรั่งเศส ทุ่งหญ้าสีเขียวขจีที่สลับกับหมู่บ้านเล็กๆ ราวกับภาพวาด เหมือนจะพาใจให้ปลิวตามลมไปไกลแสนไกล... ไกลกว่าความจริงที่กำลังจะเผชิญ
อัญมณีไม่ได้กลับไปยังไร่องุ่นเก่าแก่ในแคว้นลัวร์อีกเลยนับตั้งแต่เธออายุสิบสอง...
ตอนนี้..ความรู้สึกนั้นคละเคล้า ตั้งแต่ความตื่นเต้น จนถึงความหวาดหวั่นอย่างฉับพลันยามเมื่อเธอเผลอหวนคิดถึงใครบางคนซึ่งสร้างความกังวลที่ยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในอก
ยิ่งใกล้…ก็ยิ่งบีบคั้น
ในที่สุด เมื่อหัวรถจักรความเร็วสูงชะลอลงเมื่อเข้าสู่สถานีที่รายล้อมด้วยไร่องุ่นซึ่งกำลังเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ เธอก้าวลงจากรถไฟพร้อมสัมภาระใบเล็กที่แนบอยู่ข้างกาย อากาศเย็นเฉียบแต่สดชื่นจนปอดได้สูดเต็มที่ กลิ่นดินชื้นหลังฝนปะปนกับกลิ่นใบองุ่นอ่อนๆ และละอองหมอกจางๆ ที่ยังคลุมยอดเขา บรรยากาศที่คุ้นเคยกลับมาเคลือบคลุมใจของเธออีกครั้ง ราวกับมันไม่เคยเปลี่ยน...ราวกับอดีตกำลังรอให้เธอกลับมาพบเจอใหม่
และยิ่งเมื่อรถที่ถูกส่งมารับเธอจากสถานีรถไฟเลี้ยวออกจากถนนหลวง เสียงล้อบดขยี้ก้อนกรวดบนถนนส่วนตัวที่ทอดตรงสู่ตัวไร่องุ่นกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา – ไร่ที่ตอนนี้กลายเป็นของใครคนนั้น – ยิ่งทำให้ความทรงจำเก่าๆ พลุ่งพล่านขึ้นในห้วงคำนึงอย่างไม่อาจห้ามได้
ภาพเด็กสาววัยสิบสอง ที่วิ่งเล่นไปมาตามแนวเถาองุ่น ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้า มือเล็กๆ ค่อยๆ ปัดกิ่งใบเพื่อแอบมอง 'เขา'...ชายหนุ่มผิวขาวจัดในเสื้อเชิ้ตลินินแขนพับขึ้นถึงข้อศอก ท่ามกลางแสงแดดเอื่อยเฉื่อย เขากำลังตัดอัญมณีสีเขียวกินได้อย่างบรรจง และค่อยๆ วางองุ่นลงในตะกร้า ท่วงท่ามั่นคงและสงบเย็น ผิวเรียบของกล้ามแขนที่เปลือยเปล่าเมื่อเหงื่อซึม ยิ่งย้ำเสน่ห์ดิบเถื่อนที่เด็กหญิงไม่เคยเข้าใจ แต่กลับไม่อาจละสายตา
อังเดร ซินแคลร์...ชายผู้เปลี่ยนบางอย่างในใจของเธอไปตลอดกาล
วันนั้น อัญมณี หรือเมนี่ของคุณตาคุณยายแอบหนีจากห้องนอนในยามบ่าย ท่ามกลางความเงียบสงัดที่ปกคลุมไร่ เธอเดินตามเงาเขาเงียบๆ เหมือนแมวตัวน้อย กลิ่นเถาวัลย์หอมเย็นปะปนกับกลิ่นเหงื่อและควันบุหรี่จางๆ ที่ติดกายชายหนุ่ม ดึงดูดให้เธอเข้าใกล้เรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน
เขาหันมาชั่วครู่ รอยยิ้มเบาบางปรากฏขึ้นบนใบหน้าและหายไปในเสี้ยววินาที ดวงตาคมเข้มคู่นั้นจ้องลึกลงมาในนัยน์ตาเด็กหญิง เขาไม่พูดอะไร — แต่เพียงหนึ่งสายตา ก็เหมือนปลุกบางอย่างให้ตื่นขึ้นในตัวเธอ ความรู้สึกร้อนวาบแล่นผ่านผิวหนัง อกเต้นระรัว เธอหลบตา วิ่งหนีไปทั้งที่ใจยังไม่อยากจาก
แต่แล้ว...
สิ่งที่กลายเป็นฝันร้ายก็เริ่มต้นขึ้นในอีกไม่กี่วันต่อมา
คาร่า ลูกพี่ลูกน้องที่อายุห่างจากเธอราวสามปี เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่เคยแสดงถึงความจริงใจ แม้เพียงเสี้ยววินาที สายตาของเธอเปล่งประกายความริษยาในทุกคราวที่อังเดรมองมาทางอัญมณีโดยไม่ได้ตั้งใจ คาร่าเริ่มจากการพูดจาเสียดแทงเรื่องการแต่งตัวของเธอว่า “แก่แดด” แกล้งทำหกน้ำผลไม้เปื้อนเสื้อขาวของเธอแล้วแกล้งบอกว่า “อังเดรเห็นแล้วหัวเราะนะ” — แม้ว่าเมนี่จะรู้ดีว่าเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วยซ้ำ
แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด คือจดหมายฉบับนั้น...
มันถูกเขียนด้วยลายมือเล็กๆ ที่จงใจลอกเลียนแบบอัญมณี — มีถ้อยคำเกินวัย และคำสื่อรักที่ไม่สมวัย มันถูกวางไว้ใต้หมอนของอังเดรโดยฝีมือของคาร่า จนเมื่อวันรุ่งขึ้น อัญมณีเดินเข้าไปหาอังเดรที่โรงเก็บไวน์ พร้อมกับใจที่กำลังสั่นไหว เธออยากถามบางอย่าง อยากฟังเสียงเขา อยากอยู่ใกล้...แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือแววตาเย็นเฉียบที่ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน
“เธออยากได้อะไรจากฉันกันแน่ เมนี่? เธออยากให้ฉันสนใจของเธอในแบบที่...ผู้ชายควรสนใจผู้หญิง..บนเตียง งั้นเหรอ?” น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่เย็นชาอย่างเจ็บแสบ เขาเงยหน้าขึ้นและสบตาของเธอโดยไม่มีแววเมตตา “อย่าทำตัวแบบนี้อีก นั่นคือสิ่งที่ฉันเกลียดมาตลอดในการแสดงออกของเด็กผู้หญิงใจแตกที่น่าสะอิดสะเอียน เอาเถอะ ฉันไม่ต้องการพูดกับเธอแรงๆ แต่เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งนั้น…อย่ามายุ่งกับฉันอีก”
คำพูดนั้นตอกลึกลงในใจอัญมณีเหมือนมีดกรีด ดวงใจของเด็กหญิงในวัยสิบสองถูกฉีกขาดเป็นชิ้น ความบริสุทธิ์ของความรู้สึกแรกในวัยเยาว์ถูกป้ายสีด้วยคำว่า ‘แก่แดด’ และ ‘อย่ามายุ่งกับฉันอีก’ จนไม่เหลือชิ้นดี เธอจำได้แม่น...จำได้แม้กระทั่งกลิ่นไวน์หมักที่ลอยอวลในอากาศ ความชื้นของดินใต้ฝ่าเท้า และเสียงฝนที่เริ่มพรำลงบนหลังคาอย่างเย้ยหยัน
เธอไม่เคยได้บอกความจริงกับใคร ไม่แม้แต่อัยราช บิดาที่รักของเธอ เมื่อสิ้นสุดฤดูร้อนปีนั้นอัญมณีก็ออกจากไร่องุ่นนั้นด้วยหัวใจที่แตกสลาย จนกระทั่งเธอสูญเสียคุณตาคุณยายไปในเวลาไล่ๆ กัน เธอก็ไม่กลับมาที่ไร่นี้ ยิ่งเมื่อรับรู้ว่าไร่องุ่นนี้ถูกมอบไปกลายเป็นมรดกถึง ‘เขา’ เธอจึงสาบานกับตัวเองว่าจะไม่มีวันย้อนกลับมาอีก
แต่วันนี้...เธอกลับมาแล้ว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น